مناجات حضرت امیرالمومنین به همراه معنی

از دیگر دعاهای سوزناک و حال توبه و اظهار پشیمانی کردن، که تربیت کننده و انسان ساز است مناجات امیرمؤمنان (ع) در مسجد کوفه است که ساعت ها زمان می خواهد که با حال و توجه در کنار محراب آن حضرت خوانده شود، که متأسفانه امروزه اکثر زائران مسجد کوفه و محراب از آن غافل هستند حداکثر به بوسیدن محراب و دو رکعت نماز و یک عکس یادگاری بسنده می کنند.

مناجات حضرت علی (ع) در مسجد کوفه، دعایی مخصوص و مورد علاقه امام علی (ع) و از اعمال مسجد کوفه است. این مناجات، با ذکر شماری از ویژگی های روز قیامت و درخواست رهایی از عذاب آن روز آغاز و با اشاره به 23 صفت خدا و طلب رحمت از او پس از ذکر هر صفت پایان می یابد. برخی از عالمان شیعه، این مناجات را در باب اعمال مسجد کوفه آورده اند؛ اما سندی برای آن ذکر نکرده اند.

محتوای مناجات حضرت امیر

مناجات امام علی (ع) در مسجد کوفه دو بخش و 32 فراز دارد.

* بخش نخست آن با عبارت «اللهم انی اسئلک الامان...» شروع و با ذکر تعدادی از ویژگی ها و سختی های روز قیامت، از خدا رهایی، از آنها درخواست می شود. البته در این مناجات، نام قیامت به صراحت، نیامده، اما ویژگی هایی برای این روز ذکر شده که در قرآن نیز به آنها اشاره شده است از جمله :

• سودمند نبودن مال و فرزند

• پشیمانی خطاکاران

• شناخته شدن گناهکاران با چهره

• مجازات نشدن کسی به جای دیگری

• مفید نبودن عذرخواهی

• گریزان بودن از فرزند، همسر، پدر و مادر

• آرزوی گناهکاران که ای کاش می توانستند فرزند، همسر، برادر و قبیله را فدای خود کنند و از عذاب رهایی یابند.

* بخش دوم مناجات با عبارت «مولای یا مولای» در آغاز تمام فرازها شروع و خدا را با یکی از اسماء و صفاتش خطاب قرار داده و در برابر هر صفتی به عجز و ناتوانی انسان اشاره کرده و در پایان هر فراز رحمت خدا درخواست می شود.

در این مناجات، خدا با اسما و صفات مولا، مالک، عزیر، خالق، عظیم، قوی، غنی، معطی، حی، باقی، دائم، رازق، جواد، معافی، کبیر، هادی، رحمان، سلطان، دلیل، غفور، غالب، رب و متکبر خطاب شده است. در برابر، انسان با تعابیری همچون عبد، مملوک، ذلیل، مخلوق، حقیر، ضعیف، فقیر، سائل، میت، فانی، زائل، مرزوق، بخیل، مبتلی، صغیر، ضال، مرحوم، ممتحن، متحیر، مذنب، مغلوب، مربوب و خاشع بیان شده است.