«هذا بَيانٌ لِلنّاسِ وَ هُدىً وَ مَوْعِظةٌ لِلْمُتَّقينَ»

حديث اين (كتاب خدا و آيات قرآنى) حجّت و بيانى است براى عموم مردم و راهنما و پندى براى پرهيزگاران. در مقدمه «چهل حديث قرآن» بجاست كه اندكى درباره قرآن سخن گفته شود، امّا دشوارترين كار، همين است كه بشر خاكى و قلمها و بيانهاى ناتوان بشرى، بخواهد در باره كلام آسمانى خداوند، سخن بگويد. فاضلترین و محبوبترین شما نزد خدای تعالی کسی است که قرآن را یاد گیرد و به دیگران یاد دهد. قرآن را زینت دهید به صوت و صداهایتان (البته نه به صورت آواز خواندن). از ما نیست کسی که قرآن را به صدای نیکو نخواند (و مراعات تجوید و مخارج حروف نکند). برای هر چیزی زینتی هست و زینت قرآن تلاوت آن است با صدای نیکو. هر کس هدایت خود را از غیر قرآن بخواهد گمراه شده است. شک و تردید در قرآن و آیات آن موجب کفر است. هر کسی که درباره قرآن به نادانی چیزی بگوید ، باید نشیمنگاه خود را آماده سازد برای آتش. هر کسی که قرآن را حفظ کند و بخواند و سپس آن را فراموش کند در روز قیامت به حالت جذامی خدا را ملاقات خواهد کرد. کسی که یک حرف از کتاب خدا را بخواند او در مقابل ، یک نیکی است و هر نیکی به ده برابر افزایش می یابد. بهترین شما کسی است که قرآن را آموخته و به دیگران بیاموزد. شخص ماهر در قرآن با کاتبان بزرگوتر و نیکوکار (درگاه خدا و فرشتگان) می باشد. اهل قرآن اهل الله و خاصه اویند (دوستان و یاران دین اوهستند). قرآن را بخوانید ،

زیرا که در قیامت به شفاعت خواهی اصحاب خود آید.